کد مطلب:25787 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:60

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

پيروان دين يهود و مسيحيت چه كساني بودند؟

يهود، پيروان دين موسي هستند كه مانند اعراب، از نژاد سامي و عبراني ميباشند. تاريخ يهود با اجداد ايشان، ابراهيم، اسحاق و يعقوب شروع ميشود. برخي از دانشمندان معتقدند كه كنعانيان نام عبراني را پس از ورود حضرت ابراهيمغ به سرزمين، كنعان، دادند و وي را عبراني خواندند كه بعدها جزو القاب او شد و در خاندان وي باقي ماند.(آشنايي با اديان بزرگ، حسين توفيقي، نشر سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انساني دانشگاهها، سمت، ص 72.)

يهود، در اصل از ماده يهوذا كه نام يكي از فرزندان يعقوب است، ناميده ميشوند گرفته شده است. سپس ذال به دال تبديل شده و يهودا نام گرفته است و كساني كه منسوب به آن باشند يهودي ناميده ميشوند.(تفسير ابوالفتوح، ج 5، ص 300، انتشارات كتابفروشي اسلاميه.)

كتاب يهوديان تورات است. تورات، واژه عبري و به معناي قانون است، زيرا در تورات، احكام و قوانين زيادي وجود دارد; البته بايد توجه داشت توراتي كه اكنون در اختيار يهوديان، است، تحريف شده و بخشي از احكام آن، غير واقعي است; مسائلي، مانند: بشارت به ظهور و بعثت پيغمبر اكرماز تورات حذف و خرافاتي هم چون جسم بودن خداوند، به آن افزودهاند.

برخي از خصوصيات يهود عبارتاند از:

الف ـ ناسپاسي و كفران نعمت: يهود، قومي ناسپاس هستند و شايد در تاريخ، مردمي ناسپاستر از يهود ديده نشده است; با آن كه خداوند نعمتهاي زيادي به آنها عطا كرد، لكن آنها كفران نعمت ورزيدند.

ب ـ لجاجت و بهانه جويي: بهانه جويي، از ويژگيهاي قوم يهود است. خداوند من و سلوي كه دو غذاي لذيذ بود، براي آنان ميفرستاد، ولي آنها از موسيغ خواستند كه سبزي، پياز، عدس و خيار براي آنها روييده شود.(بقره،57)

ج ـ تعصّب و نژادپرستي: يهود، ملّتي نژاد پرست، و گرفتار تبعيض نژادي هستند و براي خود، امتياز زيادي قائلند، خود را گل سر سبد عالم خلقت ميدانند، تا جايي كه معتقدند بهشت و نعمتهاي آن مخصوص آنها است و در آخرت نيز گرفتار عذاب نميشوند، مگر مدت كوتاهي. قرآن در اين باره فرموده است به آنان بگو: اگر سراي آخرت مخصوص آنها است، نه بقية مردم، پس آرزوي مرگ كنيد، اگر راست ميگوييد. (بقره / 61)

د ـ حِرص به دنيا: مردمي حريص به دنيا و جمع مال هستند و از راه حرام و حلال، در جمع مال تلاش ميكنند.

قرآن ميفرمايد: حتي از مشركان بر زندگي دنيا حريصترند، تا آن جا كه هر يك از آنها دوست دارند كه هزار سال عمر كنند. (بقره / 80 و 94)

مسيح، لقب عيسيغ است. در وجه نام گذاري، اين لقب گفته شده، عيسيغ را از آن جهت مسيح ناميدهاند كه در روي زمين، فراوان سياحت و گردش ميكرد.

بعضي گفتهاند: چون دست خود را به هر صاحب درد و مبتلا به بيماري ميزد، شفا مييافت،(مجمع البحرين، ج 3، ص 1694، ماده مسح.) مسيح ناميده شد.

مسيحيان را نصراني ميگويند. در اين كه علت نام گذاري مسيحيان به اين اسم چيست، احتمالات مختلفي دادهاند: نخست اين كه عيسيغ دروان كودكي را در شهر ناصره پرورش يافت، و نيز احتمال دادهاند، نصراني از نصران گرفته شده، كه آن هم قريهاي است، كه نصارا، به آن علاقه دارند.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران،ج 4، ص 317، دارالكتب الاسلامية.)

كتاب مسيحيان، انجيل است كه بر حضرت عيسيغ نازل شده است. انجيل در اصل، كلمه يوناني است كه به معناي بشارت يا آموزش جديد آمده و قرآن هر كجا از انجيل نام برده است، آن را به صورت مفرد آورده، در نزول آن را از طرف خدا معرفي ميكند; بنابراين اناجيل چهارگانه لوقا، مرقس، متي و يوحنّا، وحي الهي نيستند، و همه مسيحيان نيز معتقدند كه اينها به دست شاگردان مسيح نوشته شده است.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران،ج 2، ص 311، دارالكتب الاسلامية.)

مسيحيان، حضرت عيسيغ، را پسر خدا ميدانستند و به گفتة بعضي از مفسران، هنوز هم اين عقيده در ميان خيلي از مسيحيان باقي است.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران،ج 13، ص 142، دارالكتب الاسلامية.)

از جمله عقايد رايج بين مسيحيان، رهبانيت است; يعني ترك دنيا و لذتهاي مادي آن، ترك ازدواج و پشت پا زدن به وظايف اجتماعي، انتخاب صومعهها براي عبادت; اسلام با اين نوع رهبانيت، به شدت مخالف بوده و پيروان خود را از آن نهي كرده است.

پيامبر اكرمفرمودهاند: لارهبانية في الاسلام.(مجمع البحرين، مادة رَهَب.)